ΤΙ ΚΑΙΝΟΝ ; (4)

 

 

 

Μωραίνει Κύριος ὃν βούλεται ἀπολέσαι

 

Ὅτι βίαιος διδάσκαλος πόλεμος κοινότοπόν  ἐστι καὶ αὐταῖς λέξεσιν ὑπὸ Θουκυδίδου ἐν τῇ Τρίτῃ (82.2) δεδήλωται. Ὅτι δ’ ὅμως τὸ εὐσεβὲς ἀδέσποτον τοῦ τίτλου (λατινιστὶ:«dementat Dominus quem perdere vult») γένοιτ’ ἂν ἐν τοῖς πράγμασιν, ἐφ’ ἡμῶν αὐτῶν, ἄπιστον.

 

Τὸ δυσκλεὲς τοῦτ’ ἔργον τῆς πανστρατιᾷ ἀπὸ ξηρᾶς γῆς τε καὶ θαλάσσης καὶ ἀέρος τῶν Ἰουδαίων ἐφόδου κατὰ τῶν Φιλισταίων ἐν Γάζᾳ τῆς Παλαιστίνης φασί τινες γεγονέναι ὑπὸ δύο τῶν πρώτιστ’  ἀπιόντων ἀρχόντων, τοῦ πολλὰ πολλαχῇ ἐγκαλουμένου Ἰουδαίου πρώτου τῇ τάξει ὑπουργοῦ καὶ τοῦ πανταχῇ δικαίως στιγματίου θεωρουμένου ὑπερατλαντικοῦ Προέδρου. Ἀμφότεροι οὗτοι ὁσονούπω ἀνευθύνως τε καὶ νηποινεὶ (;) ἰδιωτεύσουσιν (ἰδιῶται δῆλα δὴ διὰ βίου γεγονότες, τάχ’ ἂν αὖθις ἰδιῶται ἔσονται).

 

Τὰ παρεπόμενα δ’ ὅμως τοῦ μεγάλου καὶ ὠμοῦ ἔργου τούτου πεσεῖται, ὡς ἐναγὴς ἀρά, ἐπὶ τὰς τοῦ ἑαυτῶν γένους τε ἅμα καὶ ἔθνους κεφαλὰς οὐ χρονία μόνον, ἀλλ’ αἰωνία. Τὸ γὰρ ἄγος οὐ μερικὸν καὶ ἴδιόν ἐστιν, ἀλλὰ κοινὸν καὶ γενικόν. – «Ἀλλά, φαίη τις ἄν, τίς Κύριος μωραίνει…»; – Ὁστισοῦν κατὰ τόπους ἀνὰ τοὺς αἰῶνας: Βάαλ τε Ζεὺς καὶ Ζωροάστρης, Γιαχβέ τε καὶ Χριστός, Βούδ(δ)ας τε καὶ Κρίσνα, Κομφούκιός τε καὶ Μωάμεθ, ὁντινοῦν ἂν βούλῃ (τὸ γὰρ ἀκριβὲς ὄνομα τοῦ Θεοῦ εὑρεῖν ἀδύνατον, κατὰ Πλάτωνα). Ἀλλ’ ὁστισοῦν ἂν ᾖ, τὸ ὅσιόν τε καὶ τὸ ἀνόσιον κοινόν ἐστι πᾶσιν.

 

«Ἀλλ’ ἀναιτίως τοῦτ’  ἐγένετο;», ἔροιτό τις ἄν – «Οὐ μὰ Δί ̕, οὐχὶ ἀναιτίως. Ἀλλ’ ἡ τοῦ ἀδικήματος τοιαύτη καὶ τοσαύτη τιμωρία ἄνισός τε καὶ μυριάκις δυσανάσχετος, ἄρα καὶ δυσαπάλλακτός ἐστι τοῖς τε θεοῖς καὶ θνητοῖς, τοῖς νοῦν ἔχουσιν. Μνηστέον δὲ τοῦ τοῦ Ἀριστοτέλους (Πολιτ. 3.9.2) «καὶ τὸ ἄνισον δοκεῖ δίκαιον εἶναι…, ἀλλ’ οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀνίσοις» καὶ τοῦ τοῦ Ἡρακλείτου «Ἥλιος γὰρ  οὐχ ὑπερβήσεται μέτρα. Εἰ δὲ μή, Ἐρινύες μιν δίκης ἐπίκουροι ἐξευρήσουσιν». Δεῖ δὴ μέτρου καὶ δὴ καὶ τιμωρησιομέτρου, οὕτως εἰπεῖν.

 

Ἐν τούτῳ δὲ πάντες, πλὴν τῶν πολλῶν, σιγῶσιν. Οἱ δὲ πολλοὶ ὅπου γῆς, βοὴν ὡς ἐν ἐρήμῳ βοῶσιν, τῶν ἀρχῶν, μεγάλων τε καὶ μικρῶν, ἐπεχουσῶν καὶ σιωπωσῶν. Βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ; Οὐαὶ τοῖς νικηταῖς! Αἰδώς, Ἀργεῖοι! Τάχ’ ἂν ὑμᾶς Ἐρινύες ἐξευρήσουσιν.

 

Ἔγραφον φρικιῶν ἔνῃ καὶ νέᾳ (τριακάδι) μηνὸς Γαμηλιῶνος ἐνάτου καὶ δισχιλιοστοῦ μετὰ Χριστοῦ γέννησιν ἔτους, εἰκάδι συνεχεῖ, ἀφ’ ἧς ἤρξατο, ἡ τῶν Ἱουδαίων εἰσβολή. Ὑπερχίλιοι  Γαζαῖοι ἔθανον, ἐν οἷς καὶ ὡς τετρακόσιοι παῖδες (ἡ δευτέρα σφαγὴ τῶν νηπίων!), ἐτρώθησαν δὲ ὑπερπεντακισχίλιοι. Φρικτὸν ἀκούειν. Γενοκτονία δὴ τὸ λεγόμενον!

 

Ἀνδρέας Χ. Παναγόπουλος, Γραμματικός,

Ἀθήνησιν, παρὰ Δῆμον Ἀλωπεκῆς

 

Ὁμοιοτηλέτ. – Τηλέφ.: 210-7758865

Ἠλ. Διεύθ.: apanagop@upatras.gr

Ταχ. Διεύθ.: Πασίωνος 29

Νέος Κόσμος – Τ.Κ. 11631

 

 

Υπομνημα Γραμματικο-συντακτικον (4)

 

v     ἀδέσποτον: ἀνωνύμου (πατρότητος)

v     ἐφ᾿ ἡμῶν αὐτῶν: ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας

v     ἀπιόντων <ἄπειμι <ἀπὸ + εἶμι (πορεύομαι): ἀπερχομένων (τῆς ἀρχῆς των)

v     ἐγκαλουμένου (<ἐν + καλέω,-ῶ: κατηγορῶ): κατηγορουμένου· πρβλ. ἔγκλημα

v     στιγματίου (<στίγμα <στίζω): ἐστιγμένου, ἐστιγματισμένου

v     ἐναγὴς ἀρά (<ἐν + ἄγος: ἁμαρτία, αἰσχύνη, ἀρά: κατάρα): βαρεῖα κατάρα, ἀνοσία ὕβρις

v     ἄνισος (<α- στερ. + ἴσος): δυσανάλογος, μυριάκις δυσανάσχετος: ἀπείρως ἀνυπόφορος, ἐντελῶς ἀπαράδεκτος

v     δυσαπάλλακτος (<δυσ- + ἀπὸ + ἀλλάττω, -σσω): ἀσυγχώρητος, ἀσύγγνωτος

v     βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ: παροιμιώδης ἔκφρασις, ἀμφίσημος (καὶ λόγῳ τοῦ βάρους τοῦ βοδιοῦ καὶ λόγῳ τῆς σημασίας τοῦ χρηματισμοῦ μὲ χρυσὸ νόμισμα, φέρον παράστασιν βοός ἐπὶ τῆς μιᾶς πλευρᾶς)

v     δευτέρα σφαγὴ τῶν νηπίων: ἡ πρώτη ἦτο τοῦ Ἡρώδου τῶν xρόνων τοῦ Ἰησοῦ